Ondertussen houd ik de rede van mijn afwezigheid met een schuin oog in de gaten. Het kan namelijk voorkomen dat ik mijn schrijven moet staken omdat er een kussen van de bank gepikt word, krabpaal naar de andere kant van de kamer gesleept wordt of zelfs een grote of kleine boodschap gedaan op de vloer.
Wij hebben namelijk een nieuwe aanwinst! Onze kleine pup Max.
Max is een lieve Labrador van 12 weken oud! Hij moet nog veel leren. Zindelijk worden, aan de lijn lopen,spelen, andere hondjes leren kennen.
Hij houdt me goed bezig. Vannacht werd ik om 3 uur wakker van zijn piepen en blaffen. Omdat hij had gepoept in de bench, dat werd dus opruimen en naar buiten met hem.
Ondanks dat alle dagelijkse dingen plannen met hem een uitdaging is, geniet ik nu van heel andere dingen.
Hoe stil het is buiten 's nachts bijvoorbeeld. Hoe lekker de frisse lucht ruikt. Hoe hij zich bemoeit met van alles wat ik doe.
Ik kan hem niet meer missen, dat is een ding dat zeker is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten